Ooh Claire !?

... uit Shakespeare? Of nee. Doet me eerder denken aan Claire van heeeel lang geleden, in Den Ouden Belg, daar aan de kerk van Relegem BE.    ;-)

Blue Water..

Hopelijk NIET de voornaam van dat takkewijf aan de US Border, welke mij eens goed mijn saus meegaf omdat de datum op mijn I-94 overschreden was (= hernieuwbare tijdelijke vergunning om mij in de US voort te planten) . Die wist natuurlijk niet welk een tegenslagen ik de voorbij maand alllemaal meegemaakt heb (de technische problemen, de wintertoestanden, het tijdverlies door slechte communicatie en misverstanden bij de opdrachtgever,...) waardoor ik niet tijdig bij een US border ben geraakt om dit in te leveren of te vernieuwen. Als straf mag ik dan maar gaan aanschuiven om mijn lading hout voor controle door de x-ray te sturen. Grrrr!
Vrouwen in uniform... ze zijn best trekkelijk (maar niet die bij een DOT Scale of de US Border!).
Pas zeventig minuten later rij ik fier en met een nieuwe I-94 de staat Michigan binnen. Merci madame, kruip op je bezem en vlieg naar huis!

Blue Water Bridge, ON - MI.

Ben dus eindelijk nog eens onderweg voor wat een mooie lange reis kan gaan worden. Mijn losadres ligt in Eau Claire, Wisconsin op zo'n 2600 Km van Moncton NB. Het weer in de US is zalig en da's goed voor mijn humeur! Omstreeks 20u is't nog 13 graden warm (tanken in t-shirt!). Even vergelijken met de satellietberichten welke op dit eigenste moment binnen komen : blijkt de Transcanada opnieuw afgesloten door wintertoestanden, tussen Quebec City en Hartland!
Michigan huisvest meerdere autofakrieken met als gevolg dat er hier nogal eens gecamoufleerde prototypes ziet rondsnorren. Fiat is "goed bezig" denk ik zo!

Een lelijke vliegende schotel?

Hier, hoe meer naar het westen toe, hoe meer motards (liefst zonder valhelm) en cabrio's (liefst zonder kap) er rondrijden. Ook veel gepensioneerde levensgenieters, met heel hun hebben en houden onderweg in super grote RV's. En alles blinkend, shiny as new, aaaagh! Gedurende de rit ook tientallen grote roofvogels gespot welke gracieus langs en boven de bermen van de hihgways cirkelen, op zoek naar een levende prooi (het doodgereden wild is gewoonweg NIET te tellen en zelfs arenden laten zich aanrijden!).
Ik besluit om Black Volvet te laten wassen en merk dat de zuiders gekleurde truck washer nogal moeite heeft met "Hartland N.B." op mijn deur en met die grijze schijn op de zwarte verf. Ik vertel hem dat dat laatste zout is en dat ik helemaal uit het verre oosten van de Canada kom gereden. Na enig bezinken meldt hij me dat ze hier, na het kuisen, de truck in de wax zetten om langer genietbaar te blijven...


Intussen sta ik te overnachten bij een kleine truckstop op zo'n drie rij-uren van mijn klant. Weeral veel vroeger dan mijn pre-plan voorziet, doh!