Come Back

Was feitelijk mijn come back aan’t voorbereiden (lees: Party @ Zaal Marina in Beugoem) maar een come back zonder La Esterella is geen echte Come Back. Jammer maar helaas...

Volgende week nog eens een toertje richting the States en dan mag mijn rijdend nest een 10-tal dagen rusten, in de Day & Ross yard in Brampton, dicht bij de luchthaven. Ik vlieg naar land B en ga me vermoedelijk al die tijd gaan opwarmen in de Halse Thermen. Als ge mij zoekt...

Halle en New York hebben trouwens iets gemeen! Telkens ik bij een rit van Noord naar Zuid langs the Big Apple passeer springt de grote busstelplaats net voor the Bronx in ‘t oog (vergelijkbaar met die in Leuven). Van dit punt af begint de stress en veelal ook de file want het meeste verkeer wil klaarblijkelijk -net als ik- over de George Washington Bridge, verder naar het Zuiden en het Westen. Heb al gemerkt dat sommige gelede bussen daar met blauwe knipperlichten rond rijden! ‘t Zou nog eens iets zijn voor mijn collega’s. Ben trouwens heeeel kurieus of de verkeerssituatie in Halle al verbeterd is (vooral de donderdag / marktdag). De vraag stellen is ze beantwoorden...

Lekke band? Waar ??

Vooruit met die geit! Heb gisteren opnieuw een 30.000 Km onderhoud laten doen @ Brians Shop en dadelijk ook een slecht afslijtende -nieuwe- achterband laten vervangen (Lees ‘t vertelselke van na die klapband).

Master Luke was toevallig ook in Hartland met zijn nieuwste trekker en nadat zijn satellitontvanger/blackbox en decals geplaatst waren heb ik er zelf een eind kunnen mee bollen. Zalig en knap machien met een interieur als uit een dure luxewagen!

Terwijl ik in de sauna of met mijn tenen tussen de Garra Rufa visjes zal zitten komt Luc’s nieuwe -Vlaamse- chauffeur recht van uit z’n Cubaanse vakantiebestemming om in deze Volvo start te gaan. Er zijn ergere dingen in het leven...    ;-)

Ben vanmorgen voor 't eerst eens een spookrijder tegen gekomen! Rare kwieten hebben ze hier dus ook. ;-@

Waar de provincie New Brunswick nog in uitblinkt : de meeste bomem (vooral naaldbomen dan); veelal berg omhoog en berg omlaag; de meeste mist en regen; 's werelds grootste hoogte verschil tussen eb en vloed;...

Vandaag is het verschil tussen gisteren en morgen.

Onderweg...

Waar men ook door Canada rijdt, er wordt gebouwd! Hele wijken verrijzen en steden breiden uit. Zelfs de vrieskou houdt bouwvakkers of dakdekkers niet tegen om de houten constructies af te werken. De betonnen prefab kelder (= fundering) is denkelijk deels ingegraven voor de grond stijf bevroren was. En de beton die intussen gepompt werd zal wel met warm water aangemaakt zijn zekerst? ;-)

7-asser Mack

Veel transport wordt hier door pick up trucks uitgevoerd. Liefst met van die lekker brede heupen (dually’s) en een twee- of drieassige oplegger op de schotel. 

Sommigen kregen een extra fueltank mee. Bij anderen werd een -truck- slaapcabine opgebouwd. De meeste trekken nieuwe caravans en de ledige terugreis doen ze gezamelijk (besparingen), met drie op een dieplader van een collega of met twee aan mekaar gekoppeld. Rare gewoontes...

Met truck-slaapcabine...

Er staat hier ook nogal een en ander te verkommeren, zo langs de wegen. Antieke trucks, dorsmolens en tracktoren van de eerste generatie. Menig Streetcruiser zou hier in de velden onderdelen voor z’n project vinden, waar ‘m al jaaaaaren naar op zoek was / is. Oldtimers (hier gewoon ouwe auto’s) en campers, pick ups en brommers staan, hangen of liggen een te worden met de natuur, of wachten op iemand met gouden handjes, voor restauratie.

Ik vroeg me al eens af hoe zo’n stoomlocomotief tot zo ver in die weide was gesukkeld? Heb zelfs een pikdorserkerkhof gezien. Enkel voor rode en groene modellekes!

Wat voor waardevols op leeftijd staat er dan in al die schuren nog wel weg te roesten??

Uit den haak of scheef??

Ben zelf ook bezitter van gouden handjes, maar da’s dan meer massage-technisch gezien.

Saint Patrick's Day.

Zowat alles en iedereen kleurt hier groen op deze Ierse feestdag! (17 maart)

Als nu de natuur nog een tandje bijsteekt en de sombere wintertkleuren vervangt door levendig fris lentegroen dan herpakt het leven...
De voorbije week trouwens al menige verandering gemerkt. Op veel plaatsen lopen er koebeesten op het land (nee, niet in de wei want die staat nog te nat, en wegens bevroren ondergrond kan het dooiwater geen weg). Ook het stalen ros wordt van stal gehaald. Ter vervanging van de snowmobile rijden de eerste Harleys al weer rond.

Toevallig gisteren van uit verschillende bronnen vernomen : met het mooiere weer op komst (?) maken  zich blijkbaar ook een “nieuwe” lading chauffeurs klaar voor de overtocht van uit de lage landen. Ik ben kerjeus...

Day & Ross'ers.

Nog 2 dagen en de lente schiet officieel in gang, yehaa!

C&J 23336, mijn rijdend nest.

De Freightliner Cascadia en ik, al bijna 52ooo Km samen onderweg!

Gelukkig zonder zo’n blinkende staande uitlaatpijpen. Wel een motor van Detroit Diesel, een versnellingsbak van Eaton Fuller (met lange tanden), een stuur van Mercedes, een dashboard te vergelijken met de klokkenwinkel van een Atlas Copco compressor,...
Vergeleken met de Amerikaanse classic kabines heb ik een superbrede stuurpost. Die bij hen is amper breder dan hun radiatorrooster...

Ben tevens de trotse bezitter van 2 draaibare zetels, op luchtvering van de eerste generatie...
Heel kurieus maar behalve de vloer is er voor mijn Cascadia geen enkel vlak aflegvak bedacht. Een bril, stylo, een mes of zelfs je vrachtdocumenten kan je in de stuurpost nergens behoorlijk kwijt (of alles rammelt en rommelt binnen de kortste keren bij elkaar in die diepe lange geul onderaan de voorruit). Doh!!

In tegenstelling met Europese trucks bestaat die voorruit hier in de meeste gevallen uit 2 delen. Een helft vervangen kost minder en er worden hier nogal wat beschadigde ruiten vervangen. De sterretjes en barsten als gevolg van steeninslag zijn hier letterlijk schering en inslag (strooizout is hier steeds gemengd met -heel- grof zand).

Ik kreeg ondertussen (voor mijn verjaardag?) een tweedelig isolerend en dus licht- lucht- en geluiddempende afsluiting tussen werk- en woongedeelte geplaatst. Ligt er nu achteraan boven eentje te snurken, dan heb ik daar in het vooronder geheel geen last meer van. 







Had het onderbed 20 cm smaller geweest (80 cm, zoals het bovenbed) dan was er een pak meer plaats voor opbergruimte in de kolomkasten. Een mens neemt nogal wat mee op reis. Een tandenborstel, schoensmeer, 2 onderbroeken, 4 kousen, een blender (voor de shakes), water en rijstwafels in reserve, jassen, broeken en schoeisel voor uiteenlopende weertypes (warm, koud, droog, nat, en veel te koud).

Linker kolom met buro...

Rechter kolom met frigo.

Stapelbed.

De Freightshaker staat rondom rond op lucht...banden en da’s niet verkeerd, gezien de erbarmelijke staat van het rechter rijvak hier.

Nu nog het gemiddeld verbruik van 40 L/100Km omlaag krijgen en we worden nog goeje maatjes...

Voor de verzamelaars: er bestaat een heel duur mooi gedetailleerd Die-Cast 1:64 schaalmodel van!

Statistieken?

Vanmorgen gelost in Leamington, te tomatenhoofdstad van Canada, bij Heinz (levert hier en daar ketchup en al). Vorige nacht -en de nacht is hier nog zo donker als een nacht hoort te zijn- vroeg ik me al af wat al die rode rustig synchroon knipperende lichten waren, overal rondom de highway (Overmaatse tomatenplanten? Landingsplaats voor UFO's?) tot ik dan in klaarlichte dag al die windturbines zag draaien. Nog nooit eerder zoveel tientallen windmolens bij mekaar gezien. (Dat moet nogal eens wat kosten om die zo allemaal te doen draaien zeker!?!? LoL)

Maar goed, ik denk zo, aan die opsommingen van laad- en losadressen en tijdstippen heeft niemand iets en statistieken maken de euh vertelselkes alleen maar saaier en mijn Blog dus ook minder aantrekkelijk. Dat het telkens weer gaat sneeuwen wanneer ik Brampton binnen rij weet onderhand iedereen al wel. Zal dus eens een ander concept moeten gaan liggen lopen verzinnen. Iets spannends zeker??
Jammer maar daarvoor zitte bij mij niet aan 't juiste adres. Ik ben hier gewoon komen werken. Een avontuur op zich...

Zonnige groenten (= tomaten) van uit een groezelige Husky Trickstop bij de Amerikaanse grens (Detroit).
Master Luke die wordt ondertussen opgehouden door het noodweer,  vlakbij Thunder Bay,  een pak noordelijker in ditzelfde Ontario.

Geniet van het weekend!

Reset @ the farm

Over dag is het nu meestal vlot rijden. De sneeuw smelt meer en meer weg. De vele kadavers naast de weg steken letterlijk hun kop op, wachtend op ontdooiing en op de Black Birds, om opgeruimd te worden.
Als ik dan nog al mijn rij-uren goed gebruik lig ik voor op de Day & Ross planning. Dit had zo tot gevolg da'k donderdag niet naar de klant hoefde om te lossen maar da'k de trailer woensdagavond nog kon droppen in de yard in Brampton.

Blue Water Bridge.

Amper 5 uur na mijn Arrived Call werd ik door de satelliet gewekt met een Pre-plan. Er stond -opnieuw- een Dry Van voor me klaar om naar de yard in Hartland, zo'n 1300 Km oostwaarts te brengen. Eerst de -minimum- verplichte 8 uur rust vol maken en dan al toverend net binnen mijn 13 rij-uren afklokken met een nieuwe Arrived Call in Hartland. Het is normaal da'k niks hoor van mijn euh bazen. Hun truck doet good miles en dat brengt $$ op.

Vrijdagochtend 6 u kon ik weer de baan op met een Dry Van welke in de Moncton yard afgezet mocht worden. Van daar ben ik vlakbij the farm voor mijn reset. Deze reis was goed voor 6560 Km en ik schrijf mezelf uit voor de komende 50 uren.
Tijd genoeg om des boerens dochters en hun speeltjes te ontdekken tijdens de Atlantic Farm Mechanization Show, hier in't Coliseum Complex.

Overdag rijden zou nogal wat schoon beeldmateriaal kunnen opleveren : knappe trucks en hun soms eigenzinnige aanhangsels, prachtige natuurgebieden, ongewone situaties, opmerkelijke bouwconstructies, ...
Probleem : ik heb maar 2 handen! Als er dus eens iemand wil mee rijden, dan kan die het stuur vasthouden, de knopjes van Cruise Control en Jake Brake bespelen terwijl ik mijn fotografisch en telefonetisch apparaat overroep en overslaag omdat het weer veel te traag opstart om een portret te maken.  LoL

Wat viel er onderweg nog op? Veel vuurwerkwinkels en -fabriekjes. Liefst gelegen vlakbij een tankstation aan een af- en oprit. In gedachte keer ik 40 jaar terug : rond deze tijd, Schepdaal (Pede), de ontploffing van het vuurwerkfabriek...

Het is weekend mensen, geniet er van!!

Winter?

Woensdagochtend 6 maart en zo te zien hebben de sneeuwploegen goed werk geleverd. Het verkeer rijdt redelijk vlot, na de sneeuwstorm van gisteren namiddag en avond. Onderweg lagen minstens 15 luxewagens zachtjes in de middenberm op de hulpdiensten te wachten. Onder hen ook een plaatselijke Sheriff met z'n Dodge Charger en een heuse Datsun 260 Z (was destijds niet te kloppen in de -jawel- Safari Rally...).
Het was sukkelen en ik raakte door m'n rij-uren. Gelukkig heb hier vannacht nog een slaapplaatsje gevonden bij een kleine en overvolle Pilot Truckstop, net buiten Indianapolis, in Indiana.

Het lossen heeft erg lang geduurd daar in Lenexa maar ik kon 5 uur vroeger dan gepland terugladen aan de noordkant van Kansas City, amper een half uur rijden van mekaar.
De hemel trok ondertussen dicht en de wind ging serieus waaien. Een groot verschil met de + 6 graden C van maandagnamiddag!
Ben nu alweer onderweg om donderdag late namiddag te gaan lossen in Toronto. Van daar kan het weer alle windrichtingen uit.
Ik hou jullie op de hoogte...

Nu eerst -SUBWAY- tijd voor ontbijt ! De shake zal voor strakskes zijn...

Destination Lenexa, KS

Een ommetje van 40 km op een rit van 1970 mijlen dat moet kunnen (volgens Master Luke) en hier sta ik dan in 's werelds grootste truckstop, de Iowa 80 in Walcott, Iowa.

Veel bling bling voor veel ping ping  binnen. Een keuken die 24 / 7 open blijft (die van Wendy's trouwens ook!).  Aanschuiven bij een chiropractor of bij een dentist (de "kussentjes" van mijn tandenarts liggen vast en zeker comfortabeler!), een lege fitness, dure douches,... Er zijn al genoeg reportages over gemaakt.

Vrijdagmiddag 01/03 was het spannend en druk @ the farm. Rutger's Van was gepakt en gezakt om richting westen te vertrekken (werken en studeren in Alberta). Master Luke vertrok naar de Volvo garage om z'n nieuwste trekker op te halen (chauffeurs gezocht!) en ik had m'n preplan binnen voor een reisje vam de terminal in Moncton via Bouctouche met een Dry Van naar Lenexa, Kanasa City om daar dinsdagochtend te gaan lossen.
New Brunswick verlaten was nog het moeilijkst wegens de verse sneeuw in de Appalachian Mountains. Eerste rustplaats is bij Montreal in Quebec. Daarna gaat het door Ontario tot bij de grens in Sarnia. Over de Blue Water Bridge rij ik de US binnen in Michigan en bol verder zuidwestwaarts via de staten Indiana, Illinois en Missouri naar Kansas (met een ommetje doorheen Iowa...). 't Is prachtig zonnig lenteweer en de temperatuur schommelt overdag rond het vriespunt.
Wat mij onderweg vooral opvalt: veel caravans, fifth wheels en andere RV's (Recreational Vehicle) op transport van de fabrikant naar de klant, de nieuwe eigenaar of het RV Parc, hoe verder, hoe beter het wegdek, mooier gepoetst- en gepersonaliseerde trucks, meer en grotere truckstops.

Vannacht trok er een sneeuwstorm in noordoostelijke richting en alles is hier weer maagdelijk wit. Ik zal maar aanzetten en de rest lezen jullie later dan wel.

Get miles
Get respect
Get on board.