Opleiding volbracht.

Vandaag, op 31 december een geslaagde rijproef afgelegd. Mijn CDL of “commercial driver lisencse” is een feit. En dat allemaal binnen een -heel- kleine 3 weken tijd. Yesss!

Wat heb ik zo nogal onthouden ?
- In Amerika nemen ze geen Canadese dollars aan. Omgekeerd wel.
- Sneeuw is sneeuw.
- In de VS tellen ze in mijlen. Hier in Canada minder.
- Hier is’t belange nog geen nieuwjaar en van voorrang van rechts hebben ze -gelukkig- nog nooit gehoord.
- In de VS tank je een aantal gallons (afgekort : gal. = 3.785 L) en wordt gewicht uitgedrukt in pounds (afgekort : lbs = 0.453 kg)...
- Op weg naar een volgende klant rij je vermoedelijk doorheen vershillende tijdzones en met wat geluk wisselen zelfs de seizoenen onderweg... 
- De winter is meetbaar in Celcius en of Fahrenheit (= heel koud).
- Je kan je haast overal verstaanbaar maken, in't Engels of met handen en voeten...


Wat volgt :
-Woensdag rij ik met een "scheduled truck" terug naar m'n groezelig "boarding house" in Woodstock.
- Donderdag en vrijdag volg ik de orientatiecursus + drugtest + rijproef bij opdrachtgever Day & Ross. Aansluitend krijg ik dan een eigen trekker en kan ik een trailer naar de terminal van Moncton brengen om dan @ the farm m'n spullen in te laden. Ik neem aan da'k daarna samen met Luc (en dus onze 2 combinaties) een trip in de eastern triangel zal gaan maken

Bij deze wens ik heel veel goeds aan al de euh vertelselkes-lezers en vergeet niet, wie veel lacht krijgt later rimpels op de juiste plaats.

Druk bezocht ??

Op naar de 3000 bezoekers, en mijn betaakd avontuur is zelfs nog niet begonnen! Jullie aanwezigheid geeft me in elk geval een aangenaam gevoel.

Gedurende de nacht is er hier nog enkele centimeters sneeuw bij gevallen en oostwaarts is't aan 't spoken.  Gevolg : Central Dispatch Day & Ross heeft z'n combinaties van de baan gehaald in "the Maritimes". Carl, mijn baas, komt rond de middag terug naar "Faulty" Towers en dan zien we vast en zeker al klaarder. Eventueel vertrekken we vanavond of vannacht richting Moncton terminal.

;-@

Opleiding 4

Terug in "Faulty" Towers en er stond zovaar een ontvangstcommittee klaar bij m'n aankomst! Aaaagh !

Deze ochtend na m'n eerste mentortrip omstreeks 9 u gearriveerd in Hartland en enige ogenblikken later alweer de baan op om te oefenen (= met # 2266  een lege trailer naar een klant brengen en een vol exemplaar naar de yard halen).

Morgenochtend (= zondag) rond 6u vertrek ik dan met m'n baas en deze Cascadia naar de terminal in Moncton. Er is namelijk nog een sneeuwstorm op komst en die willen we voor blijven, met onze vracht.

Imposante snuit ?

Ter plaatse nog wat gaan oefenen en dan mag ik terug even naar m'n gastgezin. Carl logeert intussen  bij z'n dochter en maandag bollen we met deze Freightshaker naar het examen, in Sussex,NB. Ik ben er -bijna- klaar voor !

Opleiding 3 en 1/2

Rond 2u vanmorgen ben ik de Day & Ross yard in Lachine, QC binnengeschoven en op dit eigenste ogenblik (= 16 u later) wachten we nogsteeds op een vracht om richting East (kan bijv. voor de thuisbasis in Hartland zijn) te bollen. Al van in N Y State worden we vergezeld door het noodweer dat vorige nacht al doorschoof via Ontario en Quebec en over de Maritimes. Er viel hier op korte tijd zo’n 45 cm sneeuw wat voor de nodige problemen heeft gezorgd. Van "the farm" melden ze net 35 cm...

Wat vooraf ging : We hebben het overleefd. De aarde is niet vergaan (*) en wij stonden gedurende al die -afwezige- dagen op de verkeerde plaatsen te lossen, te laden of te rusten, waarmee ik wil zeggen : geen WiFi en dus ook geen Blog-vertelselke... Trouwens, m'n Canadese GSM weigert alle internationale medewerking en de batterij van m'n wegwerpkodak was plat. Grrrmbfff...


Zaterdagochtend door m’n baas Carl gedropt bij de weegbrug @ Murray's in Woodstock en ingestapt bij Luc in z’n Volvo voor een mentortrip naar the States. Met een geladen reefer vertrokken van vlakbij de Day & Ross hoofdzetel in Hartland, NB naar Coatesville bij Philadelphia, goed voor zo’n 1250 km (enkel). Zondagnoen bij het bedrijf de trailer gewisseld voor een leeg modelleke en zo terug naar Hartland,NB. Het is nog altijd droog en bitterkoud, geen sneeuw. Om het niet te moeilijk te maken wordt de reis nog eens over gedaan, dus dinsdag opnieuw met een even volle reefer van Hartland, NB naar Coatesville, PA. Kerstavond brengen we door op de parking van de gesloten Dysart’s Truckstop vlakbij Bangor, ME. Op deze manier passeren we voor een derde keer het drukke New York city. De 26ste kan er vroeger dan de afspraak gelost/gewisseld worden en gaan we shoppen in een naburige Walmart (met overdekte parkings voor paard en kar want we vertoeven in euh Amish-land). Als we veel later buiten komen is’t al goed gesneeuwd. Nog later die namiddag boekt dispatching ons een retourvracht van Lititz, PA voor Oakville,ON (= zo’n 699 km). 
De berichten op de satellietradio voorspellen sneeuw en andere stormen voor de ganse terugweg. Als een ervaren Ice Road Trucker klieft Luc door de nacht om via de grensovergang Buffalo / Fort Erie (dichtbij Niagara Falls) verder richting Toronto te schuiven. Eens de vracht eindelijk uit de reefer is kan er geslapen worden (letterlijk en figuurlijk). Van Oakville bollen we leeg richting Day & Ross yard in Brampton, ON om van daar een volle trailer naar de terminal in Lachine, vlakbij Montreal te trekken. 

Sneeuwstapelen, met bull en kraan...

Deze mentortrip duurt dus even langer dan Carl lief is (mag nog oefenen voor m’n pre-trip en aansluitend rijexamen, remember). De Volvo heeft er intussen dus een 5000 km bijgeteld en straks vertrekken we hier voor alweer dik 720 km, naar Hartland. Daar wissel ik deze comfortabele trekker in voor een euh heus Amerikaans machien.

En wat hebben we geleerd ? Alle begin is moeilijk en pas dan begint het... ;-@




(*) De volgende keer dat de wereld vergaat is -volgens Luc- op 31 december eerstkomend want dan eindigt de kalender van de pompiers van Lennik.   ;-)

Opleiding 3

Weeral redelijk druk gehad vandaag en ook heelwat kilometers bij mekaar gefietst (soms al krakende weg...). De zon wou er maar niet door komen en 't was dus behoorlijk koud om mijn "pre-trip" verder in te oefenen, daar op de Day&Ross yard.
Vooralleer een trailer de baan op gaat wordt -indien nodig- het sneeuwtapijt van het dak geschraapt en in mijn geval moest ook de dikke bevroren sneeuw en ijskorst over gans de zijkant weggespoten worden. Veiligheid boven alles..

Die pre-trip is een waslijst ( = 5 vellen A4 formaat) van te volgen punten die de driver voor- tijdens- en na het koppelen van een trailer dient uit te voeren. Al naargelang in welke provincie men hier zijn praktijktesten aflegt kan dit grapje gemakkelijk 40 a 60 minuten in beslag nemen ! Pas als men daarvoor slaagt mag de rijproef aangevat worden... 

Uit goede bron weet ik dat de chauffeur verantwoordelijk is voor zijn gespan en tijdens die pre-trip wordt dan ook zowat alles van binnen en van buiten, van voor tot vanachter en terug nagekeken en of getest. Mogelijke -technische- controles onderweg zijn niet van de poes en eventuele mankementen worden zwaar beboet. Blijkt het gespan na controle toch in orde dan kan de chauffeur in veel gevallen rekenen op een beloning van zijn werkgever.

Had ik het al over veiligheid boven alles ? 

Gezien de wereld vandaag toch weer niet vergaan is vertrekt mentor Luc straks gewoon van uit de Day & Ross yard in Moncton met een lading voor "ergens" in de States. Morgenvroeg omstreeks 8 uur klim ik bij hem aan boord, hier op de Murray's Irving Truckstop. Carl, mijn werkgever, hoopt da'k komende donderdag terug ben om mijn pre-trip en rijtest verder voor te bereiden tegen de 31ste. Kunde 't nog volgen, beste lezer? 

In ieder geval, prettige feesten zou'k zo zeggen, en (v)rij veilig!    ;-p

* we hebben een hekel aan sleur, maar zijn bang voor veranderingen*

  

Opleiding 2

Vanmorgen even mogen spelen met  "ride 2340" die me naar Hartland heeft gebracht.

Rond de middag van trekker gewisseld.

En met deze euh klassieker heb ik gedurende 3 uur m'n pre-trip mogen oefenen.

De planning voor de kerstdagen krijgt ook stilaan een andere vorm. Ik kan tijdens het komend weekend blijkbaar een mentortrip naar de States meepikken met Luc. Tegen donderdag word ik weer in Hartland en Woodstock verwacht want de 31ste mag ik m'n praktijktesten gaan afleggen in Sussex, NB.
De boss heeft me een nieuw -en voor hem betaalbaar- onderkomen gevonden in het centrum van Woodstock. We leven hier naar het schijnt met 8 Europese chauffeurs samen in een groooot huis (ben momenteel alleen want d'anderen zijn voor lange tijd on the road...).

Allez vooruit, ik ga mijne "pre-trip" instuderen want zo met al die papieren in en rond dat gespan lopen lijkt nergens op...
;-@


* als je huis je belangrijkste bezit vormt is het je gevangenis *

Opleiding 1

Het ziet er naar uit da’k tot het eind van ‘t jaar in dit “ridderlijk” motel zal verblijven. Mij maakt het allemaal niet veel uit, zolang mijn werkgever dit sponsort. Alhoewel... ik heb hier vorige nacht heeel slecht geslapen...

Zondag rij ik met een van C&J’s “scheduled trucks” mee naar Moncton om na kerstmis hier opnieuw de draad op te nemen. Mijn practische proef en tevens de vroegst mogelijke, is namelijk voorzien op 31 december. Jawel...

Freightshaker

Vandaag heeft Carl me laten kenismaken met een “10 speed Eaton Fuller” in een van z’n Freightliner trucks. Alsof dat nog niet volstond mag ik morgen leren glijden met een 18 speed-bak in een van hun International trekkers.
Tussendoor is Carl ook m’n broodnodige Blue Cross (= verzekering voor de VS) gaan regelen en zijn we de eerste check op m’n rekenig wezen zetten (terugbetaling vliegtickets). Overschrijvingen -tussen personen en of bedrijven- zijn hier onbekend...



Tijd nu om den innerlijken mensch te versterken. Ik ga maar eens kijken wat mijn Aziatische gastvrouw vandaag op haar euh ridderlijk haardvuur aan’t klaarstomen is...



* bedek de vleugels van een vogel met goud en hij zal nooit meer vliegen *

Het Net

Weet nog niet zeker waar ik straks beland en of ik daar op Het Net geraak. Weet voorlopig ook niet hoe lang ik weg blijf. Wel staat vast dat ik hier deze namiddag van op de Day & Ross yard met een van C&J’s local drivers mee richting Woodstock mag.
Met m’n voorlopig rijbewijs op zak kan en mag ik, onder begeleiding van een ervaren* trucker namelijk al praktijkervaring opdoen (lees : bollen).


Heb net contact gehad met mijn mentor Luc welke na z’n 10 rusturen van de Day & Ross yard in Brampton, ON ( tegen Toronto aan) richting east komt rijden. Misschien kruisen onze wegen wel op de Day & Ross yard in Hartland, NB (= hoofdzetel D&R)? In dat geval kan ik met hem verder m’n mentortrips af maken. Dit houdt o.a. in ; ritplanning. werken met het “log book” en electronisch logboek, werken met koeltrailers, verschuiven van de achterassen en of schotel ivm juiste gewichtsverdeling, douaneformaliteiten, keuring veearts, enzovoort enzoverder... Nog een hele boterham dus!  
De bedoeling zou dan ook nog zijn da’k rond nieuwjaar m’n praktijktest ga afleggen.  


*  wat heet “ervaring” als je al jaren verkeerd bezig bent? LoL

Rusty Chevrolet

- 23

… da’s de aangekondigde gevoelstemperatuur voor morgen en ik weet -nog- niet wa’k me daar moet bij voorstellen. Berekoud verzekerst?
Vital, de kerstkalkoen van dienst heeft het zelfs warmer, in zijn diepvriezer...   ;-@

The Farm

Deze voormiddag naar de drukbezochte wekelijkse Farmers Market van Dieppe geweest. Op de terugweg ook die in Moncton meegepikt. Niet te vergelijken met onze “boerenmarkt” in Dilbeek of Gaasbeek of zo. Natuurlijk veel artisanale produkten : kazen, lokale wijnen, eigenbereidde vleeswaren, verse groenten en fruit. Opvallend -en jammergenoeg voor mij- weinig honingprodukten. Enkele Duitse en Hollandse warme bakkers met o.a. echt Frans brood,... en er kan zowat overal geproefd worden van huisgemaakte konfituren, sauskes en koekjes allerhande. Zalfjes, geurtjes, handwerk in hout, steen en textiel kleuren de boel op ('t was persies juist "solden" geweest op de wiet-afdeling, LoL...), afgewisseld met talloze eetstanden waar gekookt en gebakken wordt dat het een lust is. Dit alles gebeurt binnen, en het was er druk en warm!

;-)

Het pikt...

… om mentor Luc’s cabine te helpen laden met o.a.de voorraden eten, drinken en kleding voor een reis van een paar weken, wetend da’k niet mee kan. Heb namelijk volgende week “tweede zit” voor wat het theoretisch gedeelte van de Air Brake cursus betreft. Doh.... En zonder dat Commercial Drivers Lisence (truck-rijbewijs) kan ik ook weinig gaan doen tijdens bijvoorbeeld een orientatiecursus bij opdrachtgever “Day & Ross” in Hartland en of werkgever C&J Trucking in Woodstock, beide op zo’n 3 uur westwaarts van hier.

Buiten werken op en rond Luc’s Farm is momenteel ook geen optie. Alles is stijf bevroren. Met Rutger en de tractor bomen uit hun bos gaan slepen om straks eens op kachelgrootte te gaan verzagen zorgt in elk geval al voor een warm gevoel.

View from my window...

Studiewerk is er anders genoeg want naast het Air Brake Manual is er ook nog : leren omgaan met het Drivers Logbook da’k gedurende mijn eerste paar weken on the road zal gaan gebruiken naast de e-log (= blackbox waarmee iedere Day & Ross truck is uitgerust, voor o.a. 24/7 registratie en 2-way-contact met de dispatchers). Ook Microsoft’s routeplanner Streets & Trips is een aangenaam tool om nog even snel onder de knie te krijgen. En van gastvrouw Nancy kreeg ik gelijk bestseller “New Brunswick book of Everything” toegestopt, kwestie van hier snel in te burgeren. Eh?     ;-)


Weersvoorspelling voor de komende dagen :http://www.theweathernetwork.com/weather/canb0067 


De val is geen mislukking. Mislukken is blijven waar men gevallen is. (Socrates)

 

Winter starts ?

Van in Toronto tot hier nog geen “winter” gezien, met temperaturen schommelend rond het vriespunt. Deze morgend gewekt door een Vlaams SMS”ke …. geeeeeuw.... en toen ik buiten keek viel er wat poedersneeuw. Ondertussen zijn we 5 uurkes verder en leven al op een mooi wit tapijt !
Straks ga”k met Luc de baan op om mijn euh dubbel-klutsen bij te schaven. Deze 5 jaar jonge Volvo gebruikt namelijk nog een echte 13 speed Eaton Fuller versnellingsbak om z”n paardekrachten door te geven naar de 8 achterwielen, en woensdagnacht had ik er nogal wat tegen zitten vechten, met vloeken en tandenknarsen tot gevolg... “t Heeft allemaal met feeling te maken (en er wordt feitelijk weinig of niet geclutcht).
Bon, nu opnieuw over naar de cursus Air Brake... aaaagh !

Verslag, ter plaatse...

Woensdag bij aankomst op Toronto Pearson rap een tijdelijke werkvergunning geregeld bij de douane, Per taxi naar de Husky truckstop waar mijm maat en mentor Luc me een uurke later -geladen- kwam oppikken. Vandaar via de Transcanada Highway een goeie 1250 km oostwaarts richting Day & Ross yard in Hartland, NB om de trailer af te zetten. Tijdens de 10 uur rust kennis gemaakt met m'n werkgevers, Karl en Robert van C&J Trucking en alvast mijn medische schifting (vergelijkbaar met de testen bij De Lijn, een week eerder....) in orde gebracht in de vlakbij gelegen kliniek.
Met een andere volle reefer (= koeltrailer) ging het dan zo'n 300 km richting Moncton yard om donderdagnacht aan te komen op de farm, bij gastvrouw Nancy. Koffers in de logeerkamer gedropt en redelijk snel naar dromenland vertrokken...
Vrijdag alweer vroeg uit de veren om met Luc m'n rijbewijs te gaan omzetten naar een Canadees modelleke. Op dezelfde plaats (Service New Brunswick) voor m'n social insurance number gezorgd en mijn -zeg maar- mutualiteit in orde gebracht. Ook geregeld da'k dinsdag in Shediac m'n theoretische rijschooltesten mag afleggen. 's Avonds kennis gemaakt met enkele aangename buren (veel drank, Nancy's eigen advocaat geproefd, en taaie Moose gegeten).
Zaterdag weer druk in de weer wegens shoppen + openen van bankaccount. Aansluitend voor een GSM en laptop gezorgd. Uiteindelijk -een half uur te laat- arriveerden we 's avonds in het Crowne Plaza Hotel voor de kerstparty van Lucs opdrachtgever. Wegens nogal saai trekken we rond 22u30 naar een van de shoppingcenters daar in de buurt (waarvan er enkele 24/7  open blijven).
Nu wordt het tijd om te studeren voor het broodnodige Commercial Drivers License en het Airbrake Endorsement...

Het kriebelt...

Alles komt terecht.

Had RSZ en Dimona ingeschakeld om mijn hardwerkend verleden na te gaan met als gevolg dat de RVA dan toch die broodnodige loopbaanonderbreking goedkeurde.
Schikkingen zijn getroffen om TV en internet af te sluiten. Meterstanden van gas en electriciteit zijn doorgespeeld.

Taxis Verts, de Luc in z’n groene Volvo VN780, kachelt al in de goeie richting, ergens tussen Windsor in Connecticut en Brampton in Ontario. De luchthaven “Toronto Pearson Int.” ligt vlakbij Brampton. Na de nodige formaliteiten (lees : werkvergunning regelen) gaat de eerste trip met mijn mentor o.a. via Woodstock in New Brunswick (op de koffie bij m’n nieuwe werkgever) naar Moncton NB, waar ik “logeer” als er niet gereden wordt. Da’s op zich al een rit van zo’n 1500 km.

Eens ter plaatse wordt het gezellig druk : medische testen, rijopleiding (theorie en praktijk) met tussendoor het regelen van een social security number, een bankaccount, shopping (laptop, warme kleren, GSM, ...), enzovoort enzoverder.
Eerst maar hopen dat ze die ouwe DC-6 (mét buiten WC) nog aan de waggel kunnen houden. Zal zelf de ruitensproeierreservoir wel bijvullen en rap een stoplampke vervangen. LoL

Laat maar komen !    ;-)

Ongelofeloos !

Dit is Belgies :

Loopbaanonderbreking komt al in het gedrang ! De RVA kan mij net geen 5 jaren traceren als werkende mens !?!? Eh, wie dan wel? De CIA misschien?

Van mei 2002 tot mei 2008 = spoorloos??  => nachtwerk = zwartwerk of zo??
Ge zou voor minder gaan drinken...

;-@

"Labour Market Opinion" confirmation

Een hele mond vol, om te zeggen da'k met deze goedkeuring dus al richting Canada kan vertrekken ! Enfin...
Aan de hand daarvan wordt er mij dan een tijdelijke werkvergunning georganiseerd, en wel bij de immigratiedienst van de luchthaven, waar ik voet aan grond zet.
Maar eerst nog 2 weekjes voor mijn opvolging bij De Lijn zorgen.

2007 Freightliner Columbia

Wie met beide benen op de grond staat geraakt niet vooruit.   ;-)

Bullets...

Is die kogel bijna door de kerk !?

Heb begin vorige week (45) een contract voor 2 jaar getekend bij C & J Trucking en aan’t eind van diezelfde week kwam dan plotsklapselings ook nog een contract van H & R Transport binnenwaaien, voor ondertekening. Nu zien wie er eerst met een tijdelijke werkvergunning voor de pinnen komt... Eén zekerheid : m’n loopbaanonderbreking bij De Lijn is ingediend en ben daar alvast af- of uitgeschreven van 3 december eerstkomend. New Brunswick nadert traag met rasse schreden!   ;-)

Met een Cascadia??

Met een Columbia??

Na vorig blogbericht nogal wat post ontvangen van verontruste vrienden* !
Volgens goede bekenden lijd ik zelfs aan het Syndroom van Boattail. Als dat geen mooi compliment is! ( lezers die m’n big brother niet kennen hebben pech... ).

Tjà, niemand is volmaakt. Ik ben daar het perfecte voorbeeld van.    ;-)

Freightshaker's woon-werk-verkeer.

Wim for life.


* Niets is beter dan vrienden, behalve vrienden met chocolade.

Halloween Custom Run 2012 @ Malmédy Expo

Dit vertelselke start met een rit door de regen én een misverstand.
M’n Big Brother Erik ex-Boattail had me al gewaarschuwd voor dat eerste. De weercomputer voorspelde hem een koud en vooral nat halloween weekend, daar in d’ardennen.
Niet getreurd, keurig op tijd sta ik in Barchon hete koffie en gezoete calorieën naar binnen te werken. Da’s dus de eerste parking na de kruising van de E40 en de E313, net voorbij Luik. Een telefoontje naar mijne maat Davy leert me dat hij nog onderweg is richting Johnny & Monique en dat ze dan pas aanzetten! Ik heb alvast een comfortabele voorsprong, aaaagh!
Achteraf zou blijken da’k tegen 10u30 verwacht werd op de eerste parking na de kruising van de E40 en de E314 en da's net voorbij de afrit Leuven...
Onze Halloween Custom Run is de traditionele afsluiter van het outdoor meetingseizoen. “Malmédy Expo” is makkelijk te vinden en goed gelegen. Er is plaats zat om binnen de omheining te camperen, vlakbij het stadscentrum. De winkels én de meeste hotels bevinden zich op wandelafstand van het terrein. Zo’n 2 weken terug stonden we hier nog met een BSCA stand tijdens de Malmédy Oldtimer Bourse.

Ik word ter plaatse verwelkomd door een harde kern vlijtige vrijwilligers maar als ik al dat opbouwwerk aanschouw spring ik ras terug in m’n Van (en ga op zoek naar een bandenman wegens een luchtlek a.g.v. een korte dikke schroef in m’n voorste band...).
De hemel blijft lekken en de zon lijkt wel met vakantie. Dat heeft zo zijn gevolgen: vrijdagavond sluiten de inschrijvingen af met amper de helft van ‘t aantal deelnemers van vorig jaar. De gevoelstemperatuur in de hal stijgt rechtevenredig met sfeer. En na de al even traditionele receptie (aangeboden door -..jarige- Chantal  & Yvan) houdt DJ Tim het dans tempo er goed in, yehaaa. Rond 4u hou ik het voor bekeken want morgen komt nog.... ‘t Regent al lang niet meer en de temperatuur dweept met het vriespunt als ik bij m’n Van maatje Davy uitzwaai die net richting hotel rijdt. Zo’n 3 uur later staat er al een stralend blauwe en wolkenloze prentkaarthemel. Barkoude wind en de hoogste tijd om samen met Martine voor het ontbijt te gaan zorgen. Heel opmerkelijk zijn de verschillende nieuwe gezichten, hier aanwezig op de HCR. Tussendoor ook m’n Big Brother sms’en dat ‘m best eens een andere weerman/vrouw mag zoeken.
Hier en daar wordt er al gepolst naar de outfit voor vanavond doch niemand laat in zijn kaarten kijken. Intussen blijkt dat onze Davy vannacht niet binnen raakte in ‘t hotel en een nogal radicale “grote verdwijntruuk” toegepast zou hebben : even naar huis (= Belsele) gaan slapen, het vergeten proper ondergoed en dito tandenborstel opgepikt en dan met vlinders in z’n buik (?) retour naar Malmédy. Straf, wat sommigen ervoor over hebben om de beker voor ”Longest Distance” binnen te halen, al kon “ons Cindy” (= z’n zus) er niet om lachen !
Wat hebben de Streetcruisers zo nog voor animatie in petto? Behalve de talrijke verkoopstanden  binnen in de hal, een Halloween Quiz. Buiten, de Show & Shine Contest, waarbij deelnemers hun voertuig(en) voorrijden en presenteren, en waar er om de koude wind te trotseren tegelijk Happy Hour gehouden wordt. Aansluitend lokken schitterende prijzen het volk opnieuw naar binnen voor  de Crazy Banana Bingo en de kinderanimatie. Ondertussen is de jury op zoek naar de knapste Halloween Display en de mooist uitgesneden pompoen....
Davy die is terug opgedaagd en mag z’n autosleutels alvast bij “ons Cindy” inleveren. Z’n vlinders die fladderen gedwee richting Cloé (oudste dochter van de plaatselijke BSCA’ers Gina & Emile) welke hij onlangs leerde kennen tijdens de Malmédy Oldtimer Bourse. Toch maar mee opletten want liefde is als de griep: je loopt ze op op straat maar overwint ze in bed.
Zelf mag ik her en der belangstellenden te woord staan om mijn overzeese toekomstplannen verder uit de doeken te doen (zie vooral op : vanscanadadrive.blogspot.com). En neen, er komt geen afscheidsfeestje. En hoe het voelt om m’n vele vrienden hier dan zomaar achter te laten? Awel, ik heb maar 2 vrienden ... Smith & Wesson.Toch?
Zo vliegt mijn zaterdag voorbij. Buiten zakt de thermometer onder 0° C. Lekker eten en drinken zorgen voor de noodzakelijke vetlaag. Al dan niet subtiel verkleed vallen ze binnen. Wie is nu wie?? Tjà, de Halloweenparty is dus begonnen en we kunnen vannacht een uurtje langer feesten, 3 uur wordt 2 uur! Er is weer ambiance en DJ Tim kan de aanvragen amper verwerken.
Als ik met eigen ogen gezien heb dat mijn GSM-klok automatisch verspringt is’t de hoogste tijd voor mijn grote verdwijntruuk want binnen enkele uren mag ‘m mij wekken en is’t alweer tijd voor onze gratis aangeboden koffie, chocomelk en fruitsap tijdens het ontbijt...
M’n Big Brother Erik euh Stratus is dan toch vanuit de glasstad in het verre noorden naar Malmédy afgezakt, in een Chrysler convertible dan nog wel. En niks te vroeg want iets na elven verlaten een dertigtal voertuigen de Expo voor een rondrit van zo’n 35 Km door de streek. De wind is gaan liggen en een stralende herfstzon nodigt de overblijvers uit om buiten op ons geïmproviseerde terras te komen genieten van een babbel, een natje of een droogje. Heerlijk!! Bij Nathalie lopen de eerste reservaties al binnen voor de -niet te missen- BSCA Dinner Party, op 7 januari ‘13 in Mechelen. Cloé en Davy die lijken wel te zweven. Een kleine attentie... een verliefde blik... wat kan het leven mooi zijn (vooral als Johnny Banaan voor de euh romantische vertalingen NL - F gaat zorgen!! LoL). Wordt vervolgd??
De uittocht komt al vroeg op gang en wij van onze kant maken alles stilaan klaar voor de -nogal emotionele- prijsuitreiking (prentjes en meer details hier omtrent  in Cruising Around, ons clubblad). Na de vele kussen en het knuffelen staan we al snel weer met ons -zere- voeten op de grond voor het volgende hoofdstuk “afbouw” want ‘t zal hier vandaag een uur vroeger donker zijn. De harde kern vlijtige vrijwilligers splitst zich op in de afdelingen “binnen”, “buiten” en “trailer”. Dit werkt efficienter dan vorig jaar want de twintig koppige bende zit zowaar een uur vroeger op te warmen in de pizzeria. Hmmm, Mama Mia!
Buiten is’t  -2° C en de standkachel zorgt voor ijsvrije ramen en een slaapbare 12°C in mijn rijdend nest. Maandagochtend héél vroeg zet ik weer aan richting Halle. God keek door een gat in de ozonlaag en zag dat het goed was (geweest).

Van’s Van


PS: soortgelijk vertelselke verschijnt in ons clubblad.

 

Streetcruisers'

The last meeting of the year is getting closer…

don’t miss it

Halloween Custom Run

Malmedy

                                         26-28/10/2012

Bollekeskermis in land B.

Het "grote" nieuws, van uit een andere hoek bekeken : http://blog.seniorennet.be/angeltjes/

Men zegge het voort...

Confirming acceptance

Hi Wim,

This e-mail is an update to inform you that H&R Transport has scheduled you to come out and work for them in the Month of January 2013.
..........

With kind regards,



Eugenie Mekenkamp, RCIC
Corporate Immigration
.......


En zo kom ik dan toch weer een stap dichter. 
Tijd dus om de loopbaanonderbreking aan te vragen...




Toen puntje bij paaltje kwam is de speer uitgevonden.    ;-)

Nieuws uit de Canada??

Rood of wit? Maakt mij niks uit.

Mocht er nog ergens iemand nieuwsgierig zijn naar de reacties van het Big Red Team, na m’n intakegesprek in Leicester GB, awel ja, die kwamen er :

- Ze blijken nogsteeds heel erg geïnteresseerd (whaw, gheweldig!!);
- Ze zoeken eerst en vooral Team Drivers ipv Single Company Drivers (wie voelt er zich nu geroepen om samen, 24/7 met mij de baan op te gaan? LoL);
- Ze vragen zich af of ik de consequenties voor zo’n avontuur wel ken (ben er intussen al van in de mei druk mee bezig...);
- Ze blijven wel hééél erg vaag over een aanvangsdatum (jantember?);


Opnieuw afwachten dus... wat mij betreft, op goed nieuws van Luc, uit New Brunswick. 

In rust...

Aan hardlopers heb je niets. Je moet op tijd vertrekken.     ;-)

(wegens geen vooruitgang) BSCA featuring MuM's (*)

Op vraag van "Mary und Marian" (wegens gezonheidsredenen) zetten de Streetcruisers hun stevige schouders onder MuM's Custom Party en blijft dit concept voortbestaan.

Zaterdagochtend nog vlug ontbijtkoeken gehaald voor bij Johnny & Monique, waar tevens de discobar, de banners en ander materiaal ingeladen wordt. Rond 11u hebben we dan net voorbij Lummen afspraak met onze maat Davy en rijden we samen richting MuM’s. De Tom Tom (in de Pop) en de Garmin (in Van’s Van) bieden ons meermaals tegenstrijdige routes aan. De Tom Tom werkt duidelijk via “snellere tijd” want net voor Huckelhoven word ik nog rap geflitst. Grrrrr! Kort na de noen arriveren we bij Schacht 3. Blijkbaar namen we ook de donkere wolken op sleeptouw...
Hugo & Noella hebben plaatsen voor ons voorzien en Davy z’n slaapgerief -en drank- verhuist al snel naar m’n Van. Vlug hier en daar gaan groeten en knuffelen, een lekkere “erbsensuppe mit wurst” naar binnen spelen zodat we aan ons zwaar en gevaarlijk werk in de partyruimte kunnen beginnen. De opbouw buiten was in handen van Micha en Cat met hun Duitse team. Van onze kant zijn David, Lies, Peter, Myriam en Michaela ook her en der al druk in de weer (geweest).
Heel toevallig openen de ‘Bergleute’ net hun bar wanneer ons werk klaar is... Enkele pinten met evenveel -plaatselijk gebrouwen- kräutertrank doen vervaarlijk deugd, aan 1 euro per stuk!!
Na de spannende bingo kom ik weer even op adem (eh?) in de Iso-Mobil-feesttent. Daar hebben de aanwezigen allen wel wat te drinken meegebracht, variërend van cactusjenever over wittekes tot cava en magere chocomelk (met zoute koekskes en vers stoofvlees uit den Aldi...). Niks te vroeg pas ik m’n “grote verdwijntruuk” toe, let wel, om te gaan shaken op de tonen van de Main Street Rock band (met enkele BSCA leden uit de buurt van Bremen!). Er was ambiance (und krautertrank)!! Later die avond stond DJ Banaan geprogrammeerd maar...ik zit -wegens dat headbangen??- ergens met een gat in m’n geheugen, doch... altijd beter een slecht geheugen dan een slechte herinnering zeg ik altijd! In elk geval, details van die zaterdagavond en nacht zullen zonder enige twijfel in geuren en kleuren te horen én te zien zijn via menig andere aanwezige...

Zondagochtend, fris als een hoender (eh?) ben ik keurig op tijd bij die “Bergleute” voor een stevig ontbijt. De rest van ons bendeke heeft kennelijk meer moeite om weer op gang te komen (kan aan het terrein liggen?). Er is en er wordt nogal wat afgekotst (kan aan het buikgriep liggen?)!
Het is stralend herfstweer en de grote parking geraakt goed gevuld met dagjesrijders. ‘t Ziet er in elk geval niet slecht uit voor de verkoopstands. Ik mag mee met de jury het terrein op om weekenddeelnemers aan de Show & Shine te euh  keuren. Anderen volgen een rondleiding “in de mijn” en of verzamelen bij de bar voor de tombola. Het team met Micha en Cat heeft goede sponsors en die zorgen voor talrijke waardevolle prijzen. Op die manier kon dan ook een deel van de tombola-inkomsten aan de helpende Bergleute (eveneens allemaal vrijwilligers) overhandigd worden. Keurig volgens ‘t programma werd deze geslaagde eerste “BSCA featuring MuM’s” meeting afgerond, met de traditionele prijsuitreiking (details en prentjes in’t clubblad).

Evenzeer traditioneel na zo’n weekend is de afbouw, het opruimen... met een select groepje gemotiveerde medewerkers. Een toffe bende, zoals ze zeggen!











(*) Soortgelijk vertelselke verschijnt in 't volgend BSCA clubblad, Cruising Around.

Drag Star

Dochter Sien op haar machien, 

Nog wa oefenen (en liefst buiten...) tegen dat z'in Canada op bezoek komen en de Transcanadian Highway (of de Road 66) willen bollen...



Rij niet sneller dan je engelbewaarder kan vliegen.    ;-@

People Pride Performance (*)

't Was al sinds de zomer van 2009 geleden da'k nog in Engeland gebold had en zij rijden er verdorie nogsteeds langs de verkeerde kant van de weg. Eens het klaar werd viel me nog iets op : ze werken daar met extra hoge en lelijk gestroomlijnde -bult- trucks en trailers. Dit zou maar niks zijn voor ons vernepen landje!


                    
               


Naar goede gewoonte was ik weer veel te vroeg op m'n bestemming, het Leicester Hilton Hotel, alwaar het personeel nog druk aan't schoonmaken was (doch niemand keek op naar de hemellichamen, naar de vele spinnewebben...).

 Spinnewebben Hilton...

Om 08u30 als eerste van 55 gekwalificeerde Europese chauffeurs naar binnen...
Het intakegesprek bij ex-driver Lyndon L. verliep heel gemoedelijk en was eerder positief te noemen. Alle papperassen werden opnieuw doorgenomen en -goed- gekeurd. Wat er in Noord America van mij verwacht wordt en hoe zij dit willen verlonen ofte "het betalend avontuur" werd redelijk nauwkeurig uit de doeken gedaan.
Ik ben alvast een heus H & R petje rijker en zo'n € 350 armer = kostprijs van m'n uitstapje naar Leicester GB = goed 1100 km over en weer bollen waarvan dik 50 minuten ondergronds....
Formele -werk- zekerheid bij het Big Red Team volgt binnen 14 dagen en de aanwerving schuift verder op naar februari 2013 (heeft zogezegd te maken met het regelen van die tijdelijke werkvergunning). Ter plaatse volgen dan de "grote" kosten, zijnde de theoretische- en practische cursus voor m'n rijbewijs, al de medische keuringen en overige testen, hotelkosten, bankrekening openen, aankopen van één en ander werkgerief voor in en om de truck, ...
Het lijkt mij een stuk eenvoudiger én aangenamer om zonder papieren naar land B af te reizen. Merkwaardig, toch!?!

Enfin, ik ben weer een stapje dichter maar nog lang niet in Lethbridge AB én er is natuurlijk ook nog "mogelijkheid nummerke B" zijnde Moncton NB, dat voor een verrassing zou kunnen/mogen zorgen.


Hoop doet leNen...


(*) = H & R slogan.

Twee paarden...

Over mijn aangename ervaring met paarden had ik het al eens in een eerder vertelselke maaaar... sinds vorige vrijdag wed ik namelijk op 2 paarden. Ruim 4 maanden na de sollicitatie heeft H & R Transport uit Lethbridge AB zich spontaan aangemeld. Een ordinaire buschauffeur zou plots toch passen tussen hun ervaren Long Haul Truck Drivers! Eergisteren met de Nederlandse Eugenie M. de datum voor het intakegesprek vastgelegd. Ik mag dus halfweg september naar halfweg Engeland, waar recruiter Lyndon L. gedurende een 10-tal dagen Europese chauffeurs komt opsnorren. Rond 3 oktober weet ik dan of ik in het “Big Red Team” pas en volgens het H & R plan worden die rookies rond het jaareinde in Letbridge verwacht.Hoeveel Hollandse en Belgische chauffeurs daar voor mij de revue reeds passeerden probeer ik misschien later wel eens uit te vogelen.





Luc die is momenteel nog zonder nieuws van ‘t ministerie in NB. Dat apparaat werkt ginder blijkbaar even snel dan hier in land B, zoveel is duidelijk (er zijn nog zekerheden in het leven...).
Anderzijds, mijn werk- en slaapgerief, m’n winterkleding enz. zijn reeds allemaal bij hem en de afstand tussen Moncton en Lethbridge bedraagt zo’n slordige 4444 km. Is dit wel te doen met 2 paarden??    ;-)










Als we nooit verloren lopen is er kans dat we nooit onze eigen weg vinden.