Pagina's

zondag 14 september 2014

Zalig weekendje @ the farm.


Er werd mooi weer voorspeld voor ‘t weekend en dat kregen we hier dan ook @ the farm. Master Luc was eveneens thuis aan het resetten en er is altijd wel wat te doen op zo’n boerderij met paarden, honden, katten, kippen, weideland en bos. 
Behoudens gras afrijden ben ik ook nog meesterlijk als het er op aankomt om in de weg te lopen. Mijn twee linker handen komen zelfs van pas om mee de omheining kaarsrecht te zetten of om de oude maaibalk te helpen herstellen. Luc heeft naar eigen zeggen meer beweging nodig en dus laat ik het zware werk aan hem over.
Gastvrouw Nancy die zorgt dan op haar beurt dat er tijdig lekker en veel eten geserveerd wordt voor ‘t mansvolk.


Beestenboel... De poezen die eten van de hondenbrokken en de honden lusten graag kattenvoer en samen smullen ze van de tafelrestjes. Er beweegt dus nogal wat in zo’n viervoeters buik. Groot alarm als er dan eentje een stille misselijkmakende scheet lost. Wie is de dader? Gelegen in zijn zetel denkt specialist Captain dan plots te kunnen overschakelen naar de“onzichtbaar” modus en doet zijn uiterste best om zelfs zijn staart in bedwang te houden als iemand verwonderd zijn naam roept. Enkel zijn bewegende oogleden verraden zijn aanwezigheid. Naar verluid is de reukzin van een hond vele malen beter dan die van ons mensen. Zo’n moment kan dus weinig anders dan pijnlijk voor hem zijn.


In mijn vorig leven -als vent alleen- kookte ik weinig of niet. Aldus kwam mijn oven goed van pas om onderandere waardevolle spullen of documenten in op te bergen. Welke inbreker komt op ‘t idee om daar te gaan in kijken?! En aangezien zo’n oven ook nog hittebestendig is zou ik weer de eerste en vermoedelijk ook enigste zijn die z’n verzekeringsdocumenten dadelijk bij de hand heeft als ‘t kot is afgebrand. Jawel !


Over acht dagen worden er hier provinciale verkiezingen gehouden en ook in New Brunswick is politiek als electriciteit… Waar er contacten zijn zijn er ook spanningen.
De Canadese regelgeving om hier nog als buitenlander tijdelijk aan de slag te gaan (lees : Temporary Foreign Worker) wordt intussen alsmaar strenger en vooral duurder (naar de werkgever toe). Oorzaak : het misbruik van - en het groot aantal illegalen (gesteund door advokaten en belangengroepen) welke meer westwaarts voornamelijk in horeca en bouw aan de slag kunnen.
Om in dit immense land aan de waggel te kunnen blijven heb ik gisteren mijn -hopelijk volledige- aanvraag als kandidaat voor Permanent Resident ingestuurd. De goedkeuring van zo’n dossier kan gerust meer dan een jaar aanslepen.
Ik bekijk het en… als we nooit verloren lopen is de kans groot dat we nooit onze eigen weg vinden. Toch?