Moncton

...en dus dicht bij huis (maar dat wil niks zeggen)...

Hevige wind en fijne sneeuw bemoeilijkten de ganse rit doorheen Ontario en Quebec. Op verschillende plaatsen richting West was "de steenweg" zelfs afgezet, met lange rijen wachtende trucks tot gevolg.
Heb onderweg voor het eerst een Lynx van vrij dichtbij gezien. Knappe poes!

Ongeveer elk anderhalf uur ga ik mijn achterlichten sneeuwvrij maken en vlak voor New Liskeard ontdek ik 2 klapbanden op mijn trailer. Niks gemerkt, niks gehoord en niks van gevoeld!
Hartland Maintenance (lees: Day & Ross) organiseert mij een bandenman en dik drie uur later kan ik mijn reis verder zetten.

Een pak later dan gepland arriveer ik zaterdag in onze MTL yard waar ik de reefer drop en me een plaatsje zoek voor de nacht. Dan, volgens de plaatselijke dispatcher echter mag ik terug aanpikken en de trip tot Grand Falls zelf afmaken. Van goede communicatie gesproken, grrrr...
Dit oponthoud plus een lichtelijk mislukte tovertruuk plus Montreal binnen- en weer uit rijden verneuken mijn rij-uren dusdanig dat ik het op de eerstvolgende parking voor bekeken hou.

Zondagnamiddag drop ik de drieasser bij McCain alwaar ik voor US-dispatch een klaarstaande reefer mag meenemen tot op ons Hartland knooppunt. De winterse toestand van de Transcanada tussen Quebec City en Hartland maakt dat het moeilijk rijden is. De vele Ski-doos onderweg hebben daar duidelijk minder last van...

Maritime-dispatcher Rick heeft me na twee uur wachten opnieuw op de baan, dit keer met een lichte lading voor onze express-pakjesdienst Sameday Worldwide in de MTN terminal.

Als het wat meezit raken mijn 70 werk-uren morgen, maandag op, hier in de Maritimes. Dicht bij de Volvo garage en dicht bij the farm. Tof!
Bij Luc en z'n Volvo zit het ook weer allemaal snor. Enkel zijn snor bevriest nog, als hij onder het electrisch deken van Valere slaapt.
En Valere... die slaapt met de airco aan, in alweer een ander zuiders land.

De zon komt er door!!