Woensdag 05/29.
De 36u reset loopt uit. Ik sta opnieuw in onze VAN-yard, geparkeerd achter de reefer varkenvlees welke ik hier gedropt had (cold storage noemen ze dat hier...) en wacht op vracht welke van het eiland komt en oostwaarts gaat. Maar... volgens US Dispatch is het logischer om vlak na een reset eerst wat US-werk te doen. Na 40u vertrek ik dus met een spiksplinternieuwe lege reefer richting Burley, in 't zuiden van Idaho om daar diepvries te gaan laden voor Vaughan, nabij Toronto. US-miles brengen meer op dan de Canadese en ik zeg dus geen nee, zeker niet om leeg 1200 Km door Washington, Oregon en Idaho te crossen!
De eerste uren van de rit verliepen vrij moeizaam. Lange wachttijd om America binnen te kunnen, veel en serieuze wegwerzaamheden en omleidingen door dorpjes en al, maar eens zuidelijker in de staat Washington is dit rap vergeten. Het steeds wisselende weer, de fauna en flora, het uur,... Hmmmm!
Donderdag.
Ik sta nu mijn 10 rust-uren vol te maken op een parking in Fruitland en die plaatsnaam is lang niet verkeerd gekozen. De uitgestrekte plantages met wijnbezen, appels, krieken en kersen op laagstam volgen mekaar op, al van voor ik Oregon binnen reed. Benieuwd hoeveel volk hier binnenkort aangevoerd zal worden om te komen plukken (heb daar zelf al jaaaaren ervaring mee, als seizoenarbeider...).
Tijd nu voor mijn dagelijkse pre-trip en dan een uur of 4 bollen tot bij de klant.
Wordt vervolgd...