Maandag 05/13
De reset @ the farm loopt uit en met 2 uur vertraging vertrek ik van uit de Moncton yard naar Hartland om aansluitend en full speed frozen foods richting Philadelphia te sturen. Ben er al eens geweest en dus benieuwd hoe de nieuwe GPS me zal sturen. Deze vervangt de Garmin, welke me op plaatsen bracht waar menig toerist naar op zoek is...
In New England een plaatsje voor de nacht vinden is rampzalig! Best 3 uur voor einde rijtijd elke parking aandoen is de boodschap.
Dinsdag.
Alles verloopt verder prima, tot de laatste halve kilometer, waar de Cobra me door een residentiele wijk wil loodsen (boete leeg = $8000 en boete geladen = $18000 !!). Het weer is zalig en net voor mijn appointment sta ik bij de klant op de dam om te lossen.
De satelliet stelt voor om woendagochtend in New Jersey terug te laden en da's prima voor mij. Ik blijf alvast ter plaatse slapen.
Woensdag.
De Cobra stuurt me de laatste kilometers weer door het dorpscentrum om bij de McCain vestiging diepgevroren pizza's te laden. Ondertussen weet ik hoe ik er de volgende keer moet geraken, grrrr.
Heel raar, ik hoef pas vrijdag bij McCain in Grand Falls, NB te lossen. Da's op zich geen probleem want ik kan er de trailer droppen in de yard.
Mits een beetje toveren geraak ik net binnen mijn rij-uren in Newport, Maine bij m'n vertrouwde WalMart en Irving Big Stop (er zijn nog net 2 vrije slaapplaatsen, yesss!).
Donderdag.
Na de remork gedropt te hebben kan ik later die middag van uit Grand Falls met een andere reefer naar Montreal alwaar er vrijdagochtend gelost mag worden in een vrieshuis bij luchthaven P E Trudeau, op zo'n 10 minuutjes van onze yard. Master Luke en driver Valere wachten in Moncton op werk...
Slapen... Om het lawaai van opstijgende vliegtuigen te temperen wil ik mijn betonneuse vannacht laten draaien maar die weigert weer eens alle medewerking. Doh!
Vrijdag.
Day & Ross yard, Lachine, QC ... zonnig, temperatuur rond de 20 graden...
Enige vrij plaatsje om op vracht te wachten is naast het rangeerstation en de mannen zijn er druk in de weer een lange goederentrein samen te stellen.
Pas rond 15u komt de opdracht binnen en mijn volgende McCain-klant woont zo'n 2450 Km verderop westwaarts. De reefer staat klaar en er moet zondagnamiddag gelost worden in Portage La Prairie, Manitoba. Da's nog net haalbaar binnen deze 70 uren.
Op de baan is het goed merkbaar dat het een lang weekend wordt (Victoria day). Wagens vol-gepakt en gezakt, met kayak op het dak verlaten de steden. Beter nog is een trailer met boot (of eerder schip?!) achter de pickup truck, na natuurlijk eerst de quad, BBQ en frigo vol drank in de laadbak gestouwd te hebben...
Zaterdag.
Zo rond 3 uur is het weer tijd om de binnenkant van mijn oogleden te controleren. De temperatuur is net onder het vriespunt gezakt, hier bij de ouwe Tempo Truckstop in Cochrane.
Raar, het ritme van de natuur. Eens voorbij North Bay, noordelijk rijdend in Ontario is er haast geen groen te bespeuren. De wind en de zon verschroeien het gras dat geen water uit de bevroren ondergrond kan krijgen. De mens grijpt er in door het schrale gras gecontroleerd af te branden, ter voorkoming van ergere -bos- branden.
Later op de dag zie ik voor 't eerst een black bear in levende lijve! Na een pitstop in Longlac bij de plaatselijke Indiaan zit er een berenjong aan de overkant van de weg, waahw!
 |
| Lap, weer te laat... ;-) |
Zondag 05/20.
In het vlakke land rond WinDipeg moet de lente ook nog passeren. Het lijkt hier wel herfst!
In elk geval, ik kan tijdig de trailer droppen bij McCain en tegen de avond ben ik met een zware drie-asser terug in de Winnipeg yard waar deze 70 werkuren eindigen.
Reset @ Flying J Truckstop, met weer 5890 Km bij op de teller. (toch raar, hier staat de parking broebele vol en 4 Km verderop bij de Husky Truckstop staan er amper 5 trucks...)
 |
| Wateroverlast @ the Peg? |
Benieuwd welke windrichting ik dinsdag uit zal vliegen...