Een paar uren voor mijn reset over is ben ik al naarstig voor mijn komende 70-uren-werkweek aan't zorgen, en dat loont. M'n Engelse collega Brian slaapt nog bij de Flying J als ik er opnieuw passeer, met een geladen reefer voor McCain, Portage, een 70 Km verderop, waar een vracht voor Milwaukee op me wacht.
Dat laatste blijkt niet te kloppen (lading niet klaar). Je kan dan uit je neus staan vreten, of het leven, de natuur gade slaan, in 't midden van de velden.
Een koppel duiven komt in de droge gracht links van m'n truck naar geschikt bouwmateriaal zoeken, voor hun nest, net boven het shipping office. Niet simpel want het moet tegelijk stevig en zacht en transporteerbaar zijn. En niet eenvoudig, zonder handen...
Een knappe Classic combinatie trekt mijn aandacht. De driver komt zich aanmelden, z'n trailer aan dock afpikken om te lossen en bobtailt er vandoor. Dit gaat verdraaid vlotjes, en allemaal met 1 been!
 |
| ... ongeveer in't midden... |
Rechts in het veld krijg ik plots een soort stokstaartje (?) in't oog. Heel grappig om te zien hoe deze vinnig en beducht in afval -door truckers achtergelaten- zijn gerief zoekt. Af en toe verdwijnt 'm ondergronds met zijn lading. Toch maar opletten, als de farmer eerstdaags zijn land komt bevruchten...
Pas rond 18 uur rij ik met een volle reefer van de dam, richting Oak Creek in Wiscosin, zo'n 1350 km zuidwaarts. Voor mijn Canadese rij-uren vormt deze lange off-duty tijd geen probleem maar eens bij de Emerson / Pembina border geeft mijn e-log nog amper 3 rij-uren aan. En in de VS toveren met dat doosje lukt al helemaal niet meer... Ik geraak dus tot bij de grote Flying J truckstop in Fargo.
Woensdag.
I-94 South, da's de te volgen weg. Maar bij Minneapolis verandert de Cobra plots van gedacht en stuurt me -wegens file a.g.v. een ongeval- onder de stad door via de I-35 South. Ik zoek dan maar zelf een nieuwe optie, helemaal oostwaarts binnendoor, richting Minnesota / Wisconsin border, naar de I-94.
 |
| Custom depanneur? |
Hoe dichter bij Milwaukee hoe warmer het wordt. Mijn resterende rij-uren krimpen en het gaat hevig onweren. Zo'n 15' voor einde rijtijd gaat de handrem erop, in de Flying J, op ongeveer een kilometer van de klant vandaan. Tijd voor de 3 tanks vol te kieperen, mijn maag te vullen, wasjes en plasjes en te slapen.
Morgenvroeg omstreeks 6 uur (local time = -2 Hrs) wordt de lading bij de klant verwacht...