Dinsdagnoen toch even naar de klant gebeld en die kon de vracht heel dringend gebruiken (maar belt daar zelf niet voor...). Later die namiddag kwam ik -dus feitelijk 36 uren te vroeg- leeg. US-dispatch kreeg me een uurtje later alweer de baan op, westwaarts via Nashville Tennesse, omhoog naar Bowling Green in Kentucky. Voor 23 u laden moest net nog lukken, binnen mijn rij-uren.
Ten noorden van Nashville was de Highway afgesloten door een zwaar verkeersongeval en zocht het verkeer zich een weg door de binnenlanden. Spannend hoor! Onderweegs in Noord Amerika wordt overal attent gemaakt op het verplicht dragen van de veiligheidsgordel, maar de motards... how maar, op hun sleffers, in een shortje, marcelleke, zonnebril op en haren in de wind. Hier niks veiligheidskledij of helm!
Na het laden ter plaatse mijn slaap-uren vol gemaakt en woensdagochtend noordwaarts door Ohio richting Michigan, grenspost "Detroit - Wilson".
Na lang aanschuiven voor-, op- en achter de Ambassador Bridge mag ik uiteindelijk Canada niet binnen omdat de goederen niet ingeklaard bleken. Dit betekent uuuren tijdverlies waardoor ik ook niet meer tot bij de klant geraak, binnen mijn rij-uren. Doh!
Vanmorgen gelost in Milton, Ontario en op dit eigenste ogenblik in onze Toronto terminal op een nieuwe vracht aan't wachten. De betonneuse draait om de temperatuur in mijn rijdend nest koel te houden. Buiten was het de voorbije dagen mooi zomerweer met temperaturen rond de 30 graden. Hmmmm.