Eens Bismarck verandert het mooie weer in onweer, verandert het vlakke land in rare heuvels, veranderen de koeien in bizons en verandert het uur (ALT -3u).
Plaatsnamen die tot de verbeelding spreken... Fargo, Buffalo, Shelby, Blackfoot, Sioux River, ...
John Wayne, Lucky Luke, Burt Lancaster, Winnetou, Dolly Parton,... ze zijn hier vast allemaal gepasseerd. Soms, als men heel goed kijkt ziet men nog de sporen van een huifkar, naar een vervallen blokhut in de heuvels. Het zal hier -als pionier- nogal e spel geweest zijn, met het gezinnetje overgevaren van ergens uit de euh Alpenijnen of zo. Je huurt hier bij aankomst een huifkar, gaat op zoek naar een nieuwe stek in het beloofde land. En dan rij je in een vreemd land als Montana lek in een verdwaald nagelken, of moeder de vrouw die droogjes opmerkt dat ze door de voorraad wc-papier heen zit, en er is in de verste verte geen Delhaize, zelfs geen rookpluim te bespeuren. Het zal je maar overkomen...
Bon, terug naar nu, dinsdag 05/28.
Er was geen re-inspection te doen in Lethbridge en ik kon dus doorrkachelen tot een Flying J in Calgary. Lang voor de maadagochtendspits ben ik alweer aan't bollen. Het landschap is prachtig en eens in Banff zakt de temperatuur weer onder het vriespunt. De Rockies zijn DE te nemen hindernis, richting Vancouver en het grootste deel van de rit gaat weer over de Trans Canada Hwy.
 |
| En ja, da's de maan! |
Volgens Valere is het 14 uren werkendag ("Man, laat je niet vangen") en niets blijkt minder waar: schakelen, bergop en bergaf, draaien en keren, temperaturen op dashbord goed in de gaten houden, schakelen, krinkel de winkel, omhoog en omlaag, schakelen en de Jake Brake zijn werk laten doen (i.p.v. de remmen!). Er zitten zelfs afdalingen van 16 Km aan 6% bij, aaaagh!
Van het ene natuurpark rij ik naar het andere. Het weer in die Rocky Mountains durft nogal eens te verandern en we doen er onderweegs ook nog maar eens een uurtje af (ALT - 4u).
Rond 22 uur (= 18 Hr local) en heb ik de gekoelde lading goed en wel in onze Surrey yard afgepikt. Dispatching is al naar huis en volgens m'n E-log is het beter om dadelijk een 36 uren reset te maken. De mogelijke afstanden naar andere Day & Ross terminals zijn te grrot of te lang voor mijn resterende rij-uren.
Vanmorgen met mijn Limburgse collega Val via de 10-4 overlegd waar ik in de buurt best terecht kan voor mijn was en plas, voor eten en drinken, en da's dus Delta geworden, op een half uurtje rijden van Surrey. Ik sta hier nu vlakbij de machtig hoge brug over de Frazer River (Langs dewelke zalm terug de binnenlanden opzoekt om z'n eitjes te komen droppen. Neeee, niet over die brug!).
Hopelijk heeft dispatch me morgenochtend een ritje naar onze yard in Edmonton, Alberta klaar liggen om van daaruit doorheen Saskatchewan verder oostwaarts te crosssen. Da's stuff voor de komende 70-uren-werkweek.
Ter info :
1. Net als de I-80 van west naar oost dwars door the States San Fransico met New York verbindt loopt de Trans Canada Highway van Vancouver naar Sidney (en verder over water tot in Newfoundland and Labrador). Een rit van hier naar de Day & Ross yard of the Farm in Moncton neemt zo'n 5800 Km in beslag... Al eens gerekend met hoeveel fuel dat overeen komt? Ik hoef het gelukkig niet te betalen...
2. Het is officieel, Master Luke neemt zaterdag deel aan de Atlantic Driving Championships!
De winnaar gaat door naar het Canadees kampioenschap, hier in BC en als je die wedstrijd wint kun je nog altijd meedingen voor beste chauffeur van Noord America...
Good luck buddy!!