Het rondtrekkend volkje hier doet maar al te graag campings aan. Vooral die bij het water zijn nu erg in trek. Hoe zou het daar met de muggen gesteld zijn??
Onlangs, tijdens het wachten bij wegwerkzaamheden in Ontario kon ik even babbelen met Gerald, anderhalf jaar op pensioen en nu op reis met z'n vrouwtje, in hun ouwe pickup truck en dito fifthwheel camper, met zelf ontworpen fiets- en boot drager hoog voorop. Tijdens de voorbije winter kwamen de muren op hem af en hij moest er uit. Van Saltlake City in Utah reden ze naar het uiterste westen van Canada, zijnde Vancouver Island en vandaar ging de rit via de Transcanada naar het uiterste oosten, ofte Sydney op Nova Scotia . De terugweg was nog niet nader bepaald en hun trip zou nog weeeeken gaan duren. Onderweg viel en valt er best vanalles te beleven en campings zijn er meer dan voldoende. Enjoy life guys!
Wie nog niet on the road is zit vermoedelijk op zijn of haar grasmaaier. Vraag me af hoeveel weken van hun leven zij hier op een zitmaaier doorbrengen, gezien de enorme -troosteloze- gazons, rondom de gebouwen.
Zal eens met Nancy en Luc moeten onderzoeken of minder arbeidsintensieve bodembedekkers als Vinca hier toegelaten en levensvatbaar (lees : winterhard) zijn. Het zou in elk geval voor een pak meer vrije- en eigen tijd kunnen gaan zorgen.
Zagen, klieven, kappen, stapelen,... Zowat iedereen doet zijn nieuwe voorraad brandhout in. Hele vrachtwagenladingen hout veranderen van eigenaar.
Zeker is zeker, moeten ze hier wel denken! De meeste woningen worden electrisch verwarmd maar tijdens een stroompanne (lees: afgeknapte bovenleiding tijdens sneeuwstorm) is't goed om veel hout in de buurt te hebben... Onze grootouders kookten nog op een houtfornuis of op de Leuvense stoof ! Remember??
Nutsleidingen als die van telefoon of electriciteit lopen bovengronds. Da's 's winters nog altijd makkelijker en vooral sneller te herstellen, dan eerst onder een halve meter sneeuw een diep vervroren bodem te moeten open breken, op zoek naar een probleem...
Ik noem het stortplaatsen, en je komt ze hier heel vaak tegen, vlakbij huizen en boerderijen.
Zo'n stort begint soms met een aftandse zaagmachine, enkele wielen of banden, gevolgd door een verroeste maaibalk of de ouwe halfton van den bompa (en ik heb het hier niet over de bomma! LoL). Zo een typische gele schoolbus met bol dak mag ook niet ontbreken en de vorige generatie grastractoren vinden er steevst een plaatsje. Vroeg of laat wordt alles opnieuw een met de natuur. Toch?
Groeten van uit Quebec City!
