Heb in Brampton 20 uur op vracht gewacht en kon vrijdagavond eindelijk oostwaarts vertrekken. Na de avondspits Toronto uit, 's nachts Montreal voorbij en voor de zaterdagochtendspits Quebec gepasseerd, goed bezig. De temperatuur onderweg liep respectievelijk
Zaterdag rond 14u en een kleine 1300 Km later stond ik op de yard in Hartland, 8u rust te maken. Daar lag -heel aantrekkelijk- vracht te wachten voor Rising Sun, een dorpje in Maryland, zo'n 1200 Km zuidwaarts. Het alziend oog van meester Luke (zo heet hij hier) kon mijn veel te rappe "load acceptance" inhouden want er restten mij amper 4 rijuren in de VS. Zal me toch eens dringend moeten toeleggen op die nogal verwarrende grensoverschrijdende regelgeving hier...
Opgemerkt:
- De onmetelijke uitgestrektheid van de natuur !
- De natuur is "slim" want ook hier stromen alle grote rivieren dwars doorheen een wereldhaven. ;-)
ST John River, dichtgevroren. |
- Gastvrouw Nancy: Naast haar voltijdse avondlijke job staat ze klaar voor haar gezin, springt ze in voor de verzorging van paarden, honden, katten, kiekens en duiven. Ontdooit bevroren waterleidingen. Gaat soms "strike" achterover op het ijs. Babysit voor kleinzoon Max. Een "verschot" houdt haar niet tegen om al de voorraadkasten aangevuld te houden. Kookt lekker en veeeel (zo maakt ze heerlijk straffe advocaat, onbekend voor Canadezen en de buren heten- en eten het als "pudding"...).
Een eigen blog of beter nog een realitysoap zouden amper volstaan!
Bon, hoog tijd nu om te gaan shoppen, voor mijn volgende reis.
Bey bey !
Bey bey !