Dinsdag, na 45 u komt er eindelijk een preplan op mijn satellietdisplay.
Bobtail naar Portage, een lege reefer aanpikken en bij een plaatsrlijk bedrijf gaan laden voor Grand Folfss, North Carolina. Dank zij Master Luke vind ik achter een goed uur zoeken een uitgespoelde voorgekoelde trailer. Het bedrijf (ook al zonder adres) is makkelijker te vinden. Eerst is er geen pick up nummer, dan volgt een verkeerde en na alweer een verloren uur blijkt mijn combinatie -naar Amerikaanse normen- te zwaar voor dit transport. Collega en nieuwkomer Gregor zal uiteindelijk mijn werk over nemen en da's goed nieuws voor hem want hij mag daarna doorrijden naar Nebraska om in Lincoln terug te laden voor Toronto (een rit die via de Iowa-80 truckstop passeert !!). Ik mag bobtail naar de yard in The Peg waar een lichte trailer stukgoed voor onze Saskatoon terminal op me wacht. Da's weer 835 km tot in Saskatchewan.
23u30, 21 graadjes, mooi ondergaande zon boven mistige Polders (?) en de combinatie van Gregor staat nog bij dat bedrijf waar ik 3 uur geleden ben vertrokken. Niet goed, denk ik zo...
Wel goed is het volgende preplan, dat ik na mijn rust-uren met een -zware- reefer naar Florenceville in New Brunswick kan kachelen. Da's weer een reisje van zo'n 3850 Km, richting naar huis. Ik word er zondagmiddag verwacht en m'n bazen houden rond dat moment ook een Drivers Meeting net brunch...
Woensdag, keurig voor 6u staat de trailer al in de SAS-yard. Een citydriver zal mijn volgende McCainvracht 10 minuutjes verderop voorladen zodat ik kan -proberen- slapen.
De rit oostwaarts via WinDipeg verloopt vlekkeloos. Het is alsof je honderden kilometers door Het Zwin rijdt. Het blijft de ganse dag bewolkt en zo'n 20 graden warm. Bij driver Valere is't een pak zwoeler, onderweg om vrijdag te lossen in Dallas, Texas!
De westkant van The Peg is -behalve alle grote winkelketens- voorzien van allerhande mogelijkheden om je geld op te maken aan vertier en attracties ; een vaste kermis, indoor karting, voetbalvelden, een ijspiste, een reuze grote manege + derby, kerken, een kunst waterski piste,.... en de 3 grote truckstops (volgende maand gaat de jaarlijkse truckshow door op de parking van de Husky!).
Ik moet deze keer niet in onze oostelijk gelegen WPG-terminal wezen en bol gedurende dik 30 minuten op de West Perimeter rond The Peg heen. Eens terug op de Transcanadienne rij ik over het Central Point van Canada,
Halfweg deze rit krijg ik al een voorstel van master Luke's Fleet Support : zondag aansluitend doorrijden naar the States? Er staan 30 vrachten klaar om maandag en dinsdag langs de oostkust geleverd te worden.
Da's eens wat anders dan 45 uur op vracht wachten!
Nu is't vrijdagavond en ik sta op 1250 Km van McCain Florenceville.
Veel tijd verloren door zware ongevallen en wegenwerken op de ON-11 East, een 2-vaks baan waar op de meeste plaatsen geen omleidingen mogelijk zijn...
Dit verhaal wordt vervolgd. Moet eerst nog enkele uren bollen hoor...