Dik 24 uren later dan gepland verlaat ik The Farm (weinig McCain-werk zeker?).
Van de yard in Moncton gaat het via de Transcanadienne naar het uiterste oosten van Nova Scotia waar ik een verwarmde reefer mag droppen in de ferryhaven van North Sydney.
Ben nog maar net Nova Scotia binnen of mijn combinatie wordt bij de eerste weegbrug van de weg geplukt voor een grondige technische controle. Zo,n 45 minuten later blijkt alles keurig in orde te zijn en kan ik beschikken (met attest!). Yehaaa!
Onderweg loopt de temperatuur al op tot zo,n 19 graden, tot plots de mist van over de binnenzee opduikt. Het wordt miezerig en kil. Plaatsnamen als Aberdeen en Inverness (eveneens vermeld in Gaelic) duiken op en ik waan me binnen de korste keren in de Schotse Highlands!
De reefer die zet straks zijn tocht per boot verder richting Newfoundland. De satelliet-planner vraagt me om een lege dry van aan te pikken, eens die gelost is van de ferry welke omstreeks 18 uur aanlegt. Op deze manier kan ik 400 km op m'n stappen terugkeren om morgenvroeg voor te laden voor de US.
Vrijdag 26 april.
Heb bij de klant in Springhill voor de deur geslapen en rond 10u30 kan ik vertrekken richting Hartland-yard. Daar wordt de trailer afgepikt (mag pas dinsdagavond gelost worden, op amper 12 uur rijden...). Er staat een lange rij -op werk- wachtende trekkers en dat belooft weinig goeds.
 |
| Opslagruimte, Hartland... |
Zaterdag 27 april.
Omstreeks 14 uur, net geen 24u na mijn arrived call is er eindelijk werk voor mij. Planners Kristine (Maritimes) en Paige (US) regelen mij een ritje, op voorwaarde dat ik het kalmkes aan doe... De lading mag er pas dinsdagochtend uit, in Lafayette, Georgia. Volgens mijn wereldbol ligt dat adres op 2305 kilometer van Hartland en met mijn rijuren geraak ik vandaag nog tot voorbij Boston. Dan ga ik daar maar eens naar de Old England Truckstop zoeken, ergens langs de 20.
Zondag 28 april.
Om rap te vergeten : The Old England Truckstop... een groezelig oude garage + dito tankstation + vervallen Motelletje + onverharde en pikdonkere parking + rare uitbater ... een pracht-locatie voor een scene van een gore film.
Rond 10u30 passeer tegen een 60 Km/u via de I 95 door de Bronx naar de George Washington Bridge. Dit moet de slechtste baan van Noord Amerika zijn, en zowat alle noord-zuid-trucks rijden er over! Al wat niet deugdelijk vastgemaakt of opgesloten is belandt op de cabinevloer. Aaaagh! Gelukkig is zowat iedereen rond dit tijdstip blijkbaar wel ergens aan het Gospelen of zo. Ik kom traag maar goed vooruit. De temperatuur stijgt naar 21 graden, de airco wordt getest!
Intussen sta ik een 6-tal rijuren verder in de Flying J van Fredericksburg, PA en van hieruit ga ik dadekijk nog een paar uurkes cruisen over de I-81 South.
Het aantal doodgereden herten langs de snelweg is niet bij te houden. Hopelijk zijn er na dit weekend nog genoeg over voor komende herfst, bij de jagerssaus.
De aanvoer van custom cars en andere old timers is eveneens niet meer te tellen.
Het lenteweer zeker??