Eventjes een nieuwe werkweek van 7 dagen en of 70 uren beschrijven :
ik zou hier een map / kaart kunnen bij plaatsen met groene en rode bollekes (laden of lossen) en lijnen welke mijn reisweg markeren, maar ik ben Bill Gates niet hoor. Haal dus alvast jullie wereldbol uit de kelder of van de zolder en probeer me na afloop het aantal afgelegde kilometers door te geven...
Dinsdagochtend, 16 april. Van uit onze yard in Brampton (Toronto) met een lege reefer naar Vaughan om daar te wisselen voor een volle die naar onze hoofdzetel in Hartland gebracht mag worden. Een ritje Canada, doorheen de provincies Ontario, Quebec en New Brunswick.
Woensdagochtend ontmoet ik voor't eerrst een heuse moose koe, in de buurt van Grand Falls, langs de Transcanada. Na de noen schrijf ik me via satelliet enkele uren uit uit de planning en bobtail naar een koeling- en verwarmingsspecialist welke mijn euh betonneuse opnieuw aan de praat krijgt.en veel later die avond (lang na de Hartland/Tim Hortons koffie met Master Luke en driver Valere) breng ik nog eventjes een dry van met stukgoed naar onze yard in de zuidelijke havenstad St John waar dadelijk omgekoppeld wordt retour Hartland.
Donderdag, en uren na da'k terug was van St John kon ik aanzetten met frozen foods voor Malvern, een voorstad van Philadelphia. Veel rij-uren voor de US resten er mij op dat ogenblik niet meer (de e-log houdt dit allemaal keurig bij). Via Houlton rij ik alvast de US binnen. Het grootste deel van deze rit, langs de Amerikaanse oostkust, door de staten Maine, New Hampshire, Massachusetts, Connecticut, New York tot in Pennsylvania is voor vannacht en vrijdag...
Vrijdag, net op de middag gaat de lading er uit bij een vrieshuis. Buiten is het intussen 20 graden en volgens de nieuwsberichten houden tornado's lelijk huis, iets meer landinwaarts. Landbouwers breken de grond open, imkers zetten hun bijen uit... Heerlijk !
Zo'n 3 uur later en noordelijker wordt de trailer in West Hazleton gevuld met een lading kuisprodukten. Deze mag in de Brampton yard gedropt worden en er is geen haast bij. Ik kan lekker lang uitslapen, verluchtingsraampjes open...
Zaterdagochtend start mijn rit eerst noordelijk en vervolgens westwaarts doorheen de staat New York om via de grenspost Fort Erie Canada binnen te rijden. De weg volgt de contouren van Lake Ontario om zo bij Toronto te belanden. Het is hier amper 2 graden warm en voor de verandering valt er sneeuw. Nog geen uur na aankomst heeft de plaatselijke planner me alweer de baan op voor een mooie rit met een dry van vol stukgoed naar onze terminal in Bathurst, en da's dan weer een havenstadje in 't noorden van New Brunswick, op 't eind helemaal door de binnenlanden sturend om daar te geraken.
Zondag late namiddag arriveer ik op een verlaten Day & Ross yard. Volgens de satelliet-planner kan ik de trailer openen en aan een dock droppen om vervolgens een klaarstaande vracht Peat Moss voor Quebec aan te pikken. Omkoppelen en wegwezen zodat die trailer nog net binnen mijn rij-uren afgezet kan worden op onze terminal in Fredericton en da's alweer zuidelijk en binnendoor. Net voor donker ontmoet ik mijn tweede moose koe, net voorbij Miramichi, in de berm van Hwy 8.
Iets voor 23 uur bereik ik de terminal, waar ik opnieuw de enige levendige ziel ben. De trailer wordt gedropt op de parking en ik duik m'n bunk in.
Maandagochtend, 22 april en nog 8 van de 70 rij-uren beschikbaar...
De plaatselijk Fleet Support Specialist laat me vertrekken met een zware trailer papier voor Boston. Die drop ik aansluitend in onze hoofdzetel in Hartland waar collega Steve's Freightliner al staat warm te draaien voor het vervolg van de rit, richting States. Goed een half uurtje later ben ik alweer onderweg, oostwaarts, met frozen foods naar onze Yard in Moncton waar ik mooi binnen mijn 70 uren afklok.
Nu is't reset @ the farm. Yehaa!
Enkel mensen met platvoeten voelen werkelijk dat de wereld rond is.