17 juli '24.

 Bij zomer hoort ook -af en toe eens- een goed onweer. Donder en bliksem en gutsende regen. Fauna en flora houden er van, mensen niet. Sommige auto's staan al meerdere dagen met volledig open ramen in de straten geparkeerd waardoor het interieur eens een euh opfrisbeurt toebedeeld krijgt...

Ann's aardbeien zijn lekker geweest en de natuur laat me weten dat de frambozentijd is aangebroken (super veel struiken, wild in de tuin én ik moet me niet zo diep bukken!).

Mijn herstel verloopt traag maar gestaag: me scheren en wassen wordt makkelijker en de dagelijkse wandelingen worden langer, zelfs mijn snelheid neemt toe.
Bukken, rekken en strekken blijven voorlopig pijnlijk... Rusten lijkt een noodzakelijk kwaad!

Omdat Québec mijn dokters en chirurgen niet rechtstreeks wil vergoeden komen de facturen nu vlotjes binnen vallen. Eén per één mag ik dan een dossiertje samen stellen en richting Québec sturen, in de hoop om na 55 dagen een percentage terug gestort te krijgen.
Het is wat het is (en ik kreeg van de federale overheid een tijdelijke ziekteuitkering geregeld)...

Omdat ik met een de-googlede Murena phone werk laat Blogger niet langer toe dat ik hier nog langer -en vanaf mijn phone- foto’s toevoeg...

Spannend!

 Was ik net Ann's rijpe aardbeiend gaan plukken (meermaals per dag, vóór de eekhoorns dat komen doen), stopt een RCMP pickup dwars over de altijd zo rustige straat! Ik dacht: de buren hebben gereclammeerd da'k mij niet mag of kan bukken, behalve om aardbijen te pikken... tot de bestuurder nogal zwaar bewapend uitstapt en dekking zoekt. Ik hoorde sirenes naderen... De vuilkar -net niet bij ons geraakt- moet rechtsomkeer maken. Meerdere politiemensen in de tuinen bij de overburen! De "back alley" werd afgezet waardoor Ann en kleindochter niet tot bij opa Herman geraken...

Even later vernemen we dat er zich drie huizen lager een gewapend probleem voordoet en of we in onze kelder willen gaan schuilen (niet dus). Tijdens mijn ochtendwandeling (ik stap om 08:30 en om 20:30) was er nog niks vreemd te merken

 daar bij de buren.

Enfin... We zijn inmiddels al drie uren later en en er is nog niks opgelost (de pickup's motor draait nog en een zwaar bewapende RCMP'er zit nog in dekking achter een boom, hier schuin tegenover).
Via de achterdeur sluip ik buiten: tijd om de aardbijen te gaan tellen!

Calgary Stampede...

 Vrijdag de 5de juli...

Vandaag start hier in Calgary "The biggest outdoor show on earth". 

https://www.calgarystampede.com/
Yep, de zoveelste Calgary Stampede. Nope, niet voor mij wegens veels te druk!

Mijn rijdend nest dat werd gisteren door HermAnn's zoon opgehaald en staat nu bij TSTQ in Calgary om er de problemen gevende electriciteit (solar, shore power, charger,...) na te zien én hopelijk probleemloos te laten functioneren, tegen da'k over enige weken opnieuw zelf zal mogen rijden.
Vermoedelijk typisch voor Canada: Volgens de brochure van het Kelowna Hospital mag dat na 6 weken, volgend op mijn operatie, en volgens het rapport van de dokter die de EP-test op mij uitvoerde mag ik al na 4 weken zelf sturen (en na 12 weken dan commercieel weer gaan bollen).

Ondertussen komen de eerste " medische" facturen binnen vallen en overduidelijk komt " de mutualiteit" uit Québec omzeggens nergens financieel tussen beide (geen medicatie, geen ambulance transport,...).
Ik kijk inmiddels uit naar enige tussenkomst van onze federale overheid...

Hoop doet lenen.
Toch?

De tijd gaat snel!

 Het schiet op!

Gisteren, 22 dagen na de ingreep, naar "emergency" geweest om er mijn Prineo (wond-dichting-verband) te laten weg halen. Al m'n lidtekens kunnen nu -onder de zon- genezen. Heb er feitelijk weinig last van.
Vlakbij het hospitaal dan met Herman een pizza wezen halen en daar door een onbekende aangesproken. Mijn lidtekens kwamen hem bekend voor gezien hij "op rehab" met hartpatienten werkt. Volgens hem ben ik er duidelijk goed vanaf gekomen (t.o.v. veel andere patienten, waarbij functies als vingers, handen, voeten of tenen niet meer werken...). Nog volgens hem zijn er na die zogeheten covid vaccinaties opvallend veel hart-operaties te melden! Naar eigen zeggen werd hij enkele maanden op non actief gezet, wegens niet gevaxxt (volgende stap is nu zijn werkgever voor de rechtbank dagen, voor broodroof!).
Enfin... de pizza heeft gesmaakt.

Vanmorgen met Herman richting pedicure gebold want die kapotte ribbenkas laat me niet toe om lang genoeg gebukt te blijven om zelf mijn teennagels te knippen. Dát was genieten, daar bij die aziatische dametjes!
Of dat nu makkelijker wandelt ga ik dadelijk gaan merken zie!